Czujesz się źle na emigracji? Sprawdź, co może być powodem Twojego stanu.

Praca za granicą w specjalistycznych zawodach (takich jak zawody medyczne), to wciąż ciekawa opcja rozwoju zawodowego oraz podreperowania budżetu domowego. Mając jednak perspektywę wyjazdu na kilka lat, nawet uwzględniając regularne wakacje w ojczyźnie, musimy bardzo dobrze zastanowić się nad tym krokiem. Każdy rozważa w takiej sytuacji tysiące za i przeciw. Czy wiesz o tym, że jest stan, w którym nie powinno się podejmować decyzji o wyjeździe? Ten stan może się również pojawić w czasie Twojego pobytu za granicą. Co to za stan? Jak wpływa na podejmowane przez nas decyzje? Jak sobie z nim poradzić, gdy dopada nas na emigracji?

Kryzys emocjonalny – czym jest?

Czy kryzys emocjonalny dotyka każdego, kto zdecydował się na emigrację?
Nie! To czy dopadnie Cię kryzys emocjonalny zależy od trzech czynników:
1. Od Twojej konstrukcji psychicznej – osoby mające tendencję do narzekania, łatwego wchodzenia w negatywny stan emocjonalny, popadające w pesymizm, będą w grupie zagrożonej kryzysem, czyli to właśnie takim osobom kryzys może przytrafić się łatwiej.
2. Od Twojego postrzegania sytuacji – kryzys emocjonalny może dotyczyć Cię częściej jeśli jesteś osobą, która łatwo wpada w panikę, ulega strachowi (który nawet paraliżuje Twoje działania), interpretuje zdarzenia i zachowania innych jako zagrożenie czy karę (myśli typu: „dlaczego to mnie spotkało, czy na to zasłużyłem?!”, „na pewno zrobił to specjalnie, aby mi zaszkodzić”, „to jest zbyt trudne, aby mogło mi się udać, nie będę nawet próbować”).
3. Od Twoich zasobów emocjonalnych – bardzo ważnym aspektem radzenia sobie z wyzwaniami i trudnymi sytuacjami, są sieci relacji – wszyscy ludzie, którzy są nam bliscy i życzliwi, wszyscy od których  możemy uzyskać wsparcie i pokrzepiające słowa, a także ci, którzy są w stanie po prostu nas wysłuchać, mogą okazać się nieocenionym źródłem otuchy i mentalnego umocnienia.

Pułapki myślenia w kryzysie emocjonalnym
W kryzysie może towarzyszyć nam tendencja do wyolbrzymiania problemów i niedoceniania naszych możliwości poradzenia sobie z nimi. Fałszywe przekonanie o tym, że poradzenie sobie w nowej sytuacji jest niemożliwe oraz skrajnie negatywne nastawienie do sytuacji czy osób wywołujących nasz dyskomfort, może skłonić nas do decyzji o rezygnacji z danego przedsięwzięcia, ponieważ w rezygnacji upatrywać będziemy możliwości odzyskania spokoju i bezpieczeństwa emocjonalnego – czyli przywrócenia dawnego, dobrze nam znanego status quo.
Dlatego właśnie kryzys związany z emigracją NIE JEST CZASEM NA PODEJMOWANIE DECYZJI. Decyzja o wyjeździe musi zostać dobrze przemyślana jeszcze przed wyjazdem, powinny być rozważone wszystkie za i przeciw.
Przed wyjazdem dobrze jest również określić cel, który chcemy osiągnąć, np. chcę zarobić pieniądze na spłatę kredytu; chcę poznać życie na emigracji i język oraz podnieść swoje kwalifikacje; chcę spędzić na emigracji przynajmniej rok, itp. Taki cel będzie mentalną kotwicą, która w trudnym momencie pozwoli zacumować w naszym wewnętrznym porcie, aby przetrwać największy sztorm. Pamiętaj, że nawet po największym sztormie zawsze wychodzi słońce 🙂

Kryzys na emigracji – co musimy o nim wiedzieć
i jak sobie radzić, gdy już nas spotka?
1. Kryzys na emigracji jest normalnym zjawiskiem i dotyczy dużej liczby osób, które wyjechały za granicę na dłużej.
Po jakimś czasie motywacja i siły do stawiania czoła pojawiającym się trudnościom, mogą zacząć się wyczerpywać.
Rada: bądź gotowy na ewentualność wystąpienia kryzysu – prawdopodobnie pojawi się prędzej czy później – miej wiedzę na temat zjawiska kryzysu, aby je rozumieć (to da Ci większe poczucie kontroli nad sytuacją).

2. Na emigracji dotkliwiej odczuwamy sytuacje trudne, które są dla nas wyzwaniem, ze względu na brak wsparcia lub mniejsze wsparcie ze strony bliskich nam osób.
Rada: miej kontakt z rodziną i przyjaciółmi w kraju ojczystym; zdobywaj nowych znajomych w kraju emigracji; mów o swoich przeżyciach lub prowadź dziennik; otaczaj się ludźmi, którzy zainspirują Cię do pozytywnych przemian i dodadzą otuchy.

3. Różnice kulturowe i bariera językowa mogą sprawić, że poczujemy się wyobcowani.
Rada: nie unikaj kontaktu z mieszkańcami nowego kraju, ponieważ tylko dzięki temu przekroczysz barierę językową i poznasz nową kulturę, w której będziesz mógł poczuć się pewniej i bezpieczniej.
To normalne, że z początku będziesz się stresować używaniem obcego języka. Pomyśl jednak o tym, jak Ty reagujesz na emigrantów, którzy w Polsce próbują się komunikować w języku polskim? Prawda, że wywołuje to w Tobie pozytywne emocje? Przypomnij sobie o tym, gdy poczujesz strach przed odezwaniem się w obcym języku. Staraj się go używać w sklepach, urzędach, na ulicy. I nie bój się, gdy zrobisz błąd. To normalne i nikt nie będzie Cię negatywnie oceniać z tego powodu.
* Badanie z 2021 roku przeprowadzone przez Norweski Centralny Urząd Statystyczny pokazuje, że nastawienie Norwegów do emigrantów jest coraz lepsze. Widać to szczególnie w urzędach, czy innych placówkach państwowych, w których pracownicy wysłuchają interesanta w języku angielskim, jeśli wyjaśnienie sprawy po norwesku okaże się zbyt trudne.

4. W sytuacjach nowych, w których gorzej sobie radzimy, nasze poczucie własnej wartości może na chwilę ulec obniżeniu. Może towarzyszyć nam przekonanie o tym, że jesteśmy niezdolni do poradzenia sobie w nowej rzeczywistości.
Rada: daj sobie czas na adaptację, jeśli coś nie wyszło Ci dobrze, zaakceptuj ten fakt, ale nie oceniaj siebie przez pryzmat tego wydarzenia – zamiast mówić do siebie: „Jestem beznadziejna, bo pomyliłam słowa i nikt mnie nie zrozumiał”, powiedz: „Pomyliłam się, muszę znaleźć sposób na zapamiętanie tego słowa”. To zupełnie naturalne, gdy posługujemy się językiem, że mylimy słowa, gdyż nasz mózg nie jest niezawodnym komputerem.
*Musisz wiedzieć, że Norwegowie bardzo doceniają postawę, w której przyznajesz się do niewiedzy lub błędu, jednak skupiasz się na rozwiązaniu problemu czy naprawieniu nieprawidłowości. Jest to szczególnie widoczne w procedurach medycznych, gdzie zastosowanie ma zasada „podwójnego sprawdzania” (np. dawkowania leku) przez personel medyczny.

5. W kryzysie emocjonalnym może łatwo uruchomić się tendencja do zamartwiania się (tzw. zespół lęku uogólnionego). Objawia się takimi myślami: „nie poradzę sobie”, „jak ja mam sobie poradzić w takiej sytuacji?”, „to mnie przerasta”, „to mnie przeraża”, „nie uda się”, „stanie się coś złego”. Najczęściej takie katastroficzne myśli są jedynie wytworem naszej wyobraźni, która próbuje wspierać psychikę w pozostaniu w strefie komfortu.
Rada: przypomnij sobie swoje dotychczasowe trudne doświadczenia
i to, że w jakiś sposób sobie w nich poradziłeś; przypomnij sobie inspirujące postawy innych ludzi, którzy radzili sobie w trudnych lub nawet ekstremalnie trudnych warunkach; przyjmij postawę: „spróbuję, przecież nie mam nic do stracenia”.

6. Gdy nasze ciało zaczyna przychodzić obciążonej psychice w sukurs, mogą dać o sobie znać objawy psychosomatyczne. Każdy z nas już powinien rozpoznawać typowe dla siebie objawy psychosomatyczne – obniżenie odporności, opryszczka, bóle głowy, zaburzenia snu, trudności z koncentracją, odzywające się przewlekłe stany zapalne, pojawiające się bóle różnych narządów/okolic ciała, wzmożone napięcie mięśniowe…
Rada: zabierz ze sobą witaminy, zioła, suplementy, które korzystnie wpływają na Twoje zdrowie, lub zaopatrz się w nie na miejscu; zadbaj o dobrą dietę i sen, odczytuj wczesne symptomy spadku odporności, aby uniknąć znacznego pogorszenia stanu zdrowia.
Staraj się zadbać o swoje ciało, stres może kumulować się np. w ramionach. Dlatego warto wybrać się na masaż, czy robić regularnie relaksujące kąpiele. To pomoże Ci pozbywać się nadmiernego napięcia. W ostatnich latach wydawanych jest też coraz więcej książek nt. związku naszej psychiki z ciałem. Ciekawą, wspierającą lekturą może być np. “Kiedy ciało mówi nie” Gabora Maté.
* W Norwegii można znaleźć więcej produktów spożywczych, które wspierają nasze zdrowie. Świadczyć o tym może chociażby rozwinięta sieć lokalnych producentów, których wytwory nie muszą być wysoko przetworzone, gdyż nie są przeznaczone do importu, czy też zakaz obrotu produktami zawierającymi więcej niż 2 g niebezpiecznych dla ludzkiego zdrowia tłuszczy trans na 100 g produktu. 

7. Gdy odczuwamy przedłużające się napięcie emocjonalne czy stres, lęk, frustrację, niepewność, to naturalnym mechanizmem obronnym będzie chęć jak najszybszego zniwelowania tych odczuć. Szukamy najłatwiejszych narzędzi do tego, aby zakończyć dyskomfort psychiczny, np. przez powrót do kraju, lub zażywanie substancji, które przyniosą nam ulgę.
Rada: nie podejmuj decyzji w kryzysie, gdyż Twoje widzenie rzeczywistości i interpretowanie wydarzeń jest zaburzone w tym stanie. Podejdź do wyzwań zadaniowo – skup się na realnych działaniach i poszukiwaniu rozwiązań. Dyskomfort niweluj w sposób bezpieczny, np. przez kontakt z naturą, ćwiczenia oddechowe, aktywność fizyczną, kontakt z bliskimi.
*Norwegia to jeden z najpiękniejszych krajów świata, a nic tak nie koi nerwów jak kontakt z pięknem przyrody. Nawet krótki spacer w mieście przyczynia się do wyciszenia aktywności ciała migdałowatego w mózgu, które jest „odpowiedzialne” za odczuwanie lęku. A co dopiero spacer w krajobrazie, który zapiera dech w piersiach? 😉

8. Wszystkie wymienione wyżej czynniki mogą przełożyć się na jeszcze większe trudności adaptacyjne w nowym środowisku i spadek efektywności w działaniu.
Rada: minimalizuj negatywne skutki kryzysu emocjonalnego poprzez zmianę myślenia o swojej sytuacji, zadbanie o swoje potrzeby, np. potrzebę wsparcia emocjonalnego poprzez kontakt z bliskimi; skupianie się na faktach i realnych działaniach, nie zaś na trudnych emocjach, które często są tylko wytworem naszej wyobraźni, gdyż powstają w wyniku negatywnych przewidywań, a nie na podstawie faktycznych wydarzeń.

Wzrost pokryzysowy
Pamiętaj, że kryzys to także szansa na WZROST.
Tylko dzięki wyzwaniom i przekraczaniu strefy komfortu, nabywamy nowych kompetencji i stajemy się bardziej pewni siebie, zyskujemy też większe poczucie sprawczości. Czy zatem kryzys to porażka, czy może szansa? To zależy od Ciebie – zdecyduj 🙂